21 juli 2016, het was zover. Een half jaar lang wachtte ik op de container die mijn yurt rechtstreeks van Mongolië tot bij mij zou brengen. Maar eer het zover was....

 

De iyo yape yurt werd  geboren uit het tragische ongeval dat mijn jongste zoon Gijs overkwam in 2013 maar daar vertel ik verder meer over.....

 

18 mei 2013. Een datum in mijn leven in het vet gedrukt.

Dat weekend (pinksterweekend) gingen mijn kinderen (fervente duikers) samen met hun papa en de duikclub op duikweekend naar Schouwen-Duivelland,  meerbepaald Burghsluis.

Hier zouden de kinderen hun tweede ster-brevet diepzeeduiken gaan halen.

Ik zou dat weekend naar Frankrijk vertrekken, ik vertrok echter niet die vrijdagavond.

De jongens al onderweg met hun papa naar Zeeland, belde ik mijn vriend dat ik het gevoel had dat ik niet kon/mocht vertrekken naar Frankrijk . Ik bleef thuis, waarom? Ik kon er de vinger niet opleggen, het was een gevoel.

Zaterdagmorgen om 10h kreeg ik de vreselijke telefoon van iemand van de duikclub. Ze belde met de telefoon van de stiefmama van de kinderen om te zeggen dat Gijs vermist was. Ik antwoordde nog: hoe vermist? Weggelopen?

De vrouw vertelde me dat ze om 9h ‘s morgens het water ingegaan waren voor een eerste duik en dat Gijs er niet uitgekomen was. ‘bereid je op het ergste voor.’zei ze nog. Mijn hart brak , ik wist instant dat dit totaal mis was. Dit kon absoluut niet meer goed komen.

Gijs verongelukte op 20 meter diepte, een ongeval, bewustzijnsverlies op die diepte is nefast. Zo stel ik het me voor, uiteindelijk is er geen lichamelijke oorzaak ontdekt achteraf bij schouwing.

17 mei 2013 was de allerlaatste keer dat ik Gijs zag en ooit nog in levende lijve zou zien. De dag dat Gijs gestorven is , stierf ook ik. Ik stierf als mama, als partner, als vriendin, als zus, als verantwoordelijke op het werk.  Ik stierf op verschillende vlakken. De zin van mijn bestaan werd in twijfel getrokken.

Ondanks alle pijn en al het verdriet voelde ik dat dingen plots als vanzelf naar me toe kwamen. Het was alsof ik van het ene lichtpunt naar het andere werd geleid. Nieuwe mensen en nieuwe plekken. Elke stap, elke ontmoeting was essentieel in het proces. Het gaf me telkens weer een breder inzicht en een diepere connectie met mezelf.

Ik vond veel troost met mensen die ik zorgvuldig uitkoos. Ik zocht ook de stilte op. Intuïtief ging ik op zoek naar plekken en manieren om het gevoel van omhulling en bescherming te voelen.

Ik ging mediteren in een yurt in Lubbeek samen met vrienden, mijn manier van rouwen. Deze  plek was voor mij een enorm helende plek  en  daarom bouwde ik ook de iyo yape yurt.

Ook deze naam kwam op mijn pad: ik droomde,  zoek de betekenis van de naam 'Gijs' in de Lakota (natives) taal.  Dat deed ik en zo kwam ik tot deze naam:

Iyo yape = Lakota  ‘iyo yape wahinkepe’  = stralende pijl  = Gijsbrecht  in het Germaans =Gijs

De cirkel was rond: 21/7/2016 werd de iyo yape yurt geboren!