De Yurt van Josiane

 

Ergens op de boerenbuiten staat ze. Verloren in het groen. Exotisch en een beetje vreemd. Er zijn geen nomaden hier in dit dorp, geen schapen-, geiten- of kamelenkudden die rondtrekken van streek tot streek. Deze yurt staat stil, een beetje verscholen in het groen en houdt de wacht, zo lijkt het. Ik heb me laten vertellen dat yurt een Turks woord is, geleend door de Russen. Het betekent niet alleen huis, thuisland betekent het... In de avond, als de maan en de sterren aan de hemel staan, verlichten kleine lampjes het lange smalle pad door het groen naar de yurt van Josiane. In de ijzige kou zie ik mijn adem dansen en hoor ik de stilte boven het gras. Het deurtje van yurt knelt een beetje, even zie ik door het venstertje een bontgekleurd Mongools nomadengezin geschaard rond de vlammen in het kleine kacheltje. Even ruik ik de paarden in de weide rond me. Ik glimlach. In deze yurt, in dit thuisland op het Limburgse platteland klinken dadelijk de Tibetaanse windgongetjes en zoeken twaalf westerse vrouwen de rust van Indiase yoga... Het is de wereld in een notendop...

 

                                                                                                             Door Emily Puck